معماری مدرن یکی از مهمترین و تاثیرگذار ترین جنبش های معماری در قرن بیستم است که بر پایه ی سادگی ,عملکرد گرایی و رد تزئینات بی مورد شکل گرفت .
این سبک ,با رویکردی عقل گرایانه و کاربردی ,پاسخی به نیاز های دنیای مدرن و صنعتی بود .
پیدایش و زمینه های تاریخی
ریشه های معماری مدرن به اواخر قرن نوزدهم باز میگردد ,زمانی که تکنولوژی های نوین مانند فولاد ,بتن مسلح و شیشه های بزرگ ,امکان ساختار های جدید را فراهم می آورند .جنبش هایی مانند باوهاوس
در آلمان و سبک بین المللی (International Style)در دهه های 1920و 1930بنیان های فکری این سبک را شکل دادند .
معمارانی چون لوکوربوزیه ,لودویگ میس فن در روهه و والتر گروپیوس از پیشگامان آن بودند .
ویژگی های معماری مدرن
1.سادگی در فرم و ساختار
طراحی ها عاری از تزئینات سنتی و بیشتر مبتنی بر اشکال هندسی ساده مانند مکعب ,مستطیل و خطوط مستقیم هستند.
2.کاربرد مواد جدید
استفاده گسترده از بتن ,فولاد و شیشه به عنوان عناصر اصلی ساخت باعث ایجاد سازه های بلندتر ,بازتر و سبک تر شد .
3.فضای باز و انعطاف پذیر
در طراحی پلان ها ,از تقسیم بندی های بسته پرهیز شده و به جای آن ,فضاهای باز و قابل تغییر در نمظر گرفته می شود .
4.توجه به عملکرد گرایی (فرم تابع عملکرد است)
طراحی براساس نیازهای واقعی ساکنان و کاربردی ساختمان انجام میگیرد ,نه بر اساس زیبایی شناسی تزئینی.
5.روشنایی طبیعی و ارتباط با بیرون
پنجره های بزرگ و گاه سرتاسری برای استفاده ی حداکثری از نور طبیعی و ایجاد ارتباط با محیط اطراف استفاده میشود .

تأثیرات معماری مدرن
معماری مدرن نه تنها بر طراحی بناها، بلکه بر شیوهی زندگی انسانها تأثیر گذاشت. این سبک در ساخت خانهها، موزهها، مدارس و حتی شهرسازی مدرن نقش اساسی ایفا کرد. بسیاری از مفاهیم پایهای این سبک هنوز هم در طراحیهای معاصر کاربرد دارند.
نقدها و محدودیتها
با وجود مزایای بسیار، برخی منتقدان، معماری مدرن را به دلیل خنثی بودن فضاها، حذف عناصر انسانیگرایانه و بیتوجهی به بستر فرهنگی مورد انتقاد قرار دادهاند. همین انتقادها زمینهساز شکلگیری سبکهای پسامدرن در اواخر قرن بیستم شدند.
نتیجهگیری
معماری مدرن، با ارائهی رویکردی نوین به فضا، سازه و طراحی، تحولی بنیادین در تاریخ معماری ایجاد کرد. با وجود ظهور سبکهای جدید، بسیاری از اصول آن همچنان در معماری معاصر حضور پررنگی دارند و الهامبخش نسلهای جدید معماران هستند