مینیمالیسم؛ هنر ساده‌زیستی در دنیای پرهیاهو
در دنیای امروز که با شلوغی، مصرف‌گرایی و هیاهوی بی‌پایان احاطه شده، بسیاری از ما به دنبال راهی برای ساده‌تر زیستن و یافتن آرامش در میان این آشوب هستیم.
اینجاست که مینیمالیسم، نه‌تنها به‌عنوان یک سبک هنری یا طراحی، بلکه به‌عنوان یک نگرش عمیق به زندگی وارد می‌شود. مینیمالیسم یعنی کنار گذاشتن اضافات و تمرکز بر
آنچه واقعاً اهمیت دارد؛ خواه در چیدمان خانه باشد، خواه در سبک لباس پوشیدن یا حتی در نگاه ما به جهان. این مقاله سفری است به دنیای مینیمالیسم؛ جایی که سادگی، زیبایی می‌آفریند و زندگی را سبک‌تر، آرام‌تر و هدفمندتر می‌کند.
مینیمالیسم یعنی حذف چیزهای اضافی از زندگی و نگهداری چیزهایی که به زندگی معنا و ارزش می‌بخشد.
چرا؟!
چون ما در زندگی مقدار مشخصی انرژی و زمان داریم. پس بهتر است برای استفاده بهینه از این منابع محدودی که داریم برنامه و فکر داشته باشیم.
مینیمالیسم که برخی افراد به آن ساده‌گرایی، کمینه‌گرایی یا هنر کمینه هم می‌گویند از دنیای هنر شروع شد و بعد پایش به هر چیز دیگری باز شد.
این سبک تا جایی پیش رفت که در طراحی محصولات دیجیتال هم مینیمالیسم به یک سبک پرطرفدار تبدیل شده است.
این سبک بر پایه سادگی شکل گرفته است و با کنار گذاشتن موارد اضافی در همه جنبه‌های زندگی، فضا و فرصت بیشتری را برای فرد ایجاد می‌کند.
فرد با انتخاب سبک مینیمالیسم وقت بیشتری نسبت به قبل برای انجام فعالیت‌های مورد علاقه‌اش خواهد داشت.
ریشه سبک مینیمالیست
ریشه اصلی سبک مینیمالیسم در سنت‌گرایی و ذن ژاپنی (Zen) است.
ذن یکی از مکتب‌های بودایی است که از چین شکل گرفت و به تدریج در فرهنگ ژاپنی گسترش یافت.
پیروان ذن بودیسم جمله‌ای معروف دارند، که می‌گویید:
«حقیقت مستقیم در چشمان شما قرار دارد. این همه چیز است. دیگر چه می‌خواهید؟ آیا کافی نیست؟»
ذهنیت ژاپنی‌ها این‌گونه شکل گرفته که زندگی را باید طبق آنچه می‌بینیم، بپذیریم و به دنبال اثبات و تحلیل نباشیم.
سادگی در ژاپن نشانه نگرش مثبت و ثروت است. براساس فلسفه مینیمالیسم و سنت‌گرایی در ژاپن، آن‌ها خانه‌هایی خالی از وسیله اضافه دارند و تمایل دارند به طبیعت نزدیک باشند.
یکی دیگر از علت‌های تمایل ژاپنی‌ها به مینیمالیسم، به خاطر واقع شدن کشورشان در منطقه زلزله‌خیز است. این شرایط باعث شده است، که همیشه فکر رها کردن خیلی از وسایل اضافی را داشته باشند.
تاریخچه مینیمالیسم
مینیمالیسم نوعی از هنر انتزاعی است. این سبک در دهه 1960 در آمریکا توسعه یافت و آثار هنری آن متشکل از اشکال هندسی مانند مربع و مستطیل بود.
می‌توان هنر مینیمالیسم را گسترش دهنده ایده انتزاعی دانست. یعنی هنر باید واقعیت خاص و منحصر به فردی داشته باشد و تقلید از سبک‌های دیگر نباشد.
معمولا تصور می‌شود، که هنر نماینگر جنبه‌ای از دنیای واقعی است. مانند: یک ظرف غذا یا یک شخص.
در مینیمالیسم همه چیز واضح است و هدف هنرمند این است تا با خلق کردن یک اثر واقعیتی را به تصویر بکشد که توجه ببینده را به سادگی به خود جلب کند.
مینیمالیسم در معماری
معماری مینیمال با ساده‌سازی فرم، فضا و رنگ، به طراحی مؤثر و بی‌تزئینات می‌پردازد.
معماری مینیمالیستی به دنبال دستیابی به طراحی بهتر از طریق سادگی و بدون توجه به تزئینات و جزئیات است.
سادگی در فرم، فضا، متریال ماده، جزئیات و رنگ در معماری مینمالیستی حائز اهمیت است. در واقع انتظار می‌رود، با همین سادگی و محدودیت در عناصر، طراحی عالی با بیش‌ترین مزایا شکل بگیرد.
ویژگی‌های معماری مینیمالیستی
معماری مینیمال هم مثل عکاسی مینیمال دارای عناصر و مشخصه‌های خاصی است؛
شکل هندسی و خطوط منظم
بیشتر سازه‌های ساختمان‌های مینمالیستی از زاویه‌های ساده ساخته شده و از اشکال هندسی کلاسیک الگو گرفته‌اند.
عدم تزئینات
انتظار نداشته باشید، که در جزئیات ساختمان مینمالیستی تزئیناتی مانند گلدان، ستون، تخته سنگ یا شیروانی پیدا کنید. همه خطوط ، سطوح و منحنی‌ها به طور
عمد صاف طراحی شده‌اند، که تمام توجه به معماری ساختمان حفظ شود.
مواد ساده
کمبود تزئینات نه تنها در جزئیات، بلکه در مواد استفاده شده در معماری مینیمالیسم مشخص است. معمولا در معماری مینمالیستی از مواد ساده مانند شیشه، بتن
و فولاد استفاده می‌شود.
پالت تک رنگ
بسیاری از ساختمان‌های مینیمالیستی برای جلوگیری از حواس پرتی، تک رنگ هستند. تک رنگ بودن و یا استفاده از رنگ‌های خنثی ذهن را آرام می‌کند.
نورپردازی
ساختمان‌های مینیمالیست به نور چه مصنوعی و چه طبیعی اهمیت زیادی نشان می‌دهند. از آن‌جایی که این ساختمان‌ها فضای منفی زیاد دارند، می‌توانند از آن به نفع نورپردازی استفاده کنند.
سبک مینیمالیسم در دکوراسیون داخلی
پس از رسیدن سبک مینیمالیسم به معماری کم کم این سبک به دکوراسیون داخلی منازل نیز راه یافت.
مینیمالیسم در صنعت دکوراسیون داخلی به منظور ایجاد فضای آرامش بخش و استفاده درست از فضای موجود شکل گرفت. در دکوراسیون مینیمال استفاده از وسایلی که جنبه تزئینی و تجملاتی دارد، جایی ندارد.
روندهای طراحی دکوراسیون داخلی غربی در سال‌های اخیر به سمت مینیمالیسم ژاپنی تغییر کرده است.
یکی از جنبه‌های اصلی در طراحی دکوراسیون داخلی مینیمالیستی هماهنگی و انعکاس طبیعت از طریق استفاده از عناصر طبیعی است.
مثلا استفاده از کف‌پوش‌های چوبی ساده یا استفاده از گل و گیاهان به جای استفاده از وسایل تزیینی مصنوعی.
استفاده از رنگ‌های خنثی در دیوارها و وسایل خانه. رنگ‌هایی مانند بژ، قهوه‌ای، خاکستری، مشکی، عاجی، مشکی، سفید. استفاده از مبلمان‌های ساده و مینیمال که فضای کمتری اشغال می‌کنند.
